Braif aan Romaainen 07
01Bruiers en zusters, ie waiten toch dat wet allenneg wat over ain te zeggen het, zo laank as e leeft. Ie hebben ja verstand van wetten!
02n Traauwde vraauw, om mor wat te nuimen, is deur wet aan heur man bonden, zo laank as dij leeft; mor komt man oet tied, den is ze deur dij wet van heur man òf.
03Ze zol veur n echtbreekster deurgoan as ze zok mit n aander man inlet zo laank as heur aigen man nog leeft. Mor as heur man oet tied is, den is ze van dij wet òf. Van dij gevolgen, dat ze gain echtbreekster is as ze mit n aander gaait.
04Dat paas ik nou, mien beste bruiers en zusters, op joe tou. Ie binnen ook doodmoakt veur wet deur Christus zien staarven, om nou mit n áánder te goan: mit hom, dij oet doden opstoan is. Den kon wie vrucht droagen veur God.
05Dou wie op ons aigen krachten aanwezen wazzen, waarkten in ons liggoam de zundege begeertes dij wet in ons oproupen haar. En dij smeten vrucht op veur dood.
06Mor nou het wet niks meer over ons te zeggen: wie binnen doodgoan veur dij wet dij ons in zien struup haar. Zo bin we vannijs knechten. Mor nou van de Gaist en nait zo as vanolds, letterknechten.
07Wat zel we der nou van zeggen? Is wet zunde? Hailemoal nait! Mor k zol nait waiten hebben wat zunde was, aans as deur wet. k Zol ja nait waiten hebben wat begeren was, as wet nait zegd haar: "Magst nait begeren."
08Mor zunde het zien kaans grepen dij t gebod hom gaf en het in mie alderhande begeertes oproupen. Zunder wet was zunde dood,
09en zunder wet was ik ainmoal leventeg. Mor dou t gebod kwam, leefde zunde op,
10 mor ik ging dood. En zo bleek juust dat gebod, dat bedould was om levent te brengen, mie de dood te doun.
11 Zunde kreeg ja deur dat gebod n handvat om mie n rad veur ogen te draaien en zo het dij mie doardeur doodmoakt.
12 Zo zain ie mor: wet is wel haaileg, en t gebod is haaileg en eerlek en goud.
13 Is t goie den mien dood worden? Nee hur: zunde! En dat was om heur as zunde in de kiekerd lopen te loaten, deurdat ze mie mit t goie de dood dee. Zo zol deur t gebod dudelk worden, hou deurtrapt zundeg dij zunde wel is.
14 Wie waiten dat wet van Gods Gaist komt. Mor ik bin bloots n zundeg mensk, verkocht aan zunde.
15 Ik begriep mien aigen doun en loaten nait. Ik dou ja nait wat of ik veur haar, nee, mor doar k n ofgriezen van heb, dát dou k juust.
16 As ik nou dou wat of ik ainlieks nait veur heb, geef ik toch zulm tou: wet het t bie t goie èn.
17 Mor nou bin ik t ainlieks nait meer dij t dut, mor zunde dij in mie touholdt.
18 Ik wait ja mor aal te goud dat in mie, dat is in mien noatuur, niks gain gouds woont. t Goie wíllen, dat lokt mie wel zo'n beetje, mor t ook doun ... ho mor!
19 Ja nait wat ik wil, dou ik: t goie; mor wat ik nait wil, t verkeerde, dat heb ik bie t èn.
20 Mor as ik nou dou wat ik ainlieks nait wil, den bin ik t zulm nait meer dij t dut, mor zunde dij in mie woont, dij dut dat.
21 Zo is dit mien ondervinden: as k t goie doun wil, komt krekt t verkeerde der oet.
22 Ik vernuver mie vanbinnen over Gods wet,
23 mor in mien doun en loaten ontdek ik n aander wet. Dij is in stried mit wet dij ik innerliek aannomen heb, en speult mie in handen van wet van zunde dij in mie leeft.
24 Wat bin ik toch n ongelokkeg stok mensk! Wèl zel mie vrijmoaken oet dit bestoan doar dood boas over is?
25 Daank aan God! Dat dut Jezus Christus, ons Heer!
26 Zo is t nou den: zulm dain ik mit mien verstand Gods wet, mor in mien doun en loaten geef ik mie over aan wet van zunde.
|
